ฉันคนเก่า . . . จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ฉันเคย . . . ซบหน้าลงกับหมอนใบน้อย
แล้วก็ปล่อยน้ำตา ให้รินไหล . . .
เคยใช้เวลาเนิ่นนาน . . . กับการเสียใจ
ก่อนจะหยุดเพื่อถามใจ ว่า . . . เคยได้อะไรคืนมา
ตั้งแต่นั้น . . . ฉันก็ไม่เคยร้องไห้
และไม่เคยอ่อนแอ ให้ใครที่เป็นปัญหา
ฉันรู้ว่า . . . ทุกอย่างแก้ไขได้ โดยไม่ต้องใช้น้ำตา
กับชีวิตวันข้างหน้า . . . ยังมีสิ่งดีๆ ให้ค้นหาอีกมากมาย
วันนี้ . . . ฉันจึงเข้มแข็ง
หัวใจที่เคยอ่อนแรง กลับแข็งแก่งขึ้นมาใหม่
แม้สองมือจะบันทึก เรื่องราวอย่างเดียวดาย
แต่สองเท้า ก้าวไปด้วยหัวใจทรนง . . .
คงจะถึงเวลา แล้วซินะ
ที่จะเช็ดน้ำตา ให้แห้งหาย
ความเจ็บปวด . . . ที่มีมันมากมาย
จะเป็นเพียงฝันร้ายที่ผ่านไป . . .
กลับเป็นฉันคนเก่า ในพรุ่งนี้ . . .
พร้อมที่จะยืนได้อย่างดี ไม่หวั่นไหว
หากน้ำตา . . . จะกลับมารดหัวใจ
แต่นั่นต้องไม่ใช่เพราะ . . . ใครคนเดิม .
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น