หลายครั้งหลายหนที่เรารู้สึกเจ็บปวดเพราะรัก
เพราะรักเป็นทุกข์งั้นหรือ... หากมองให้ดีๆ
รักอาจจะไม่ใช่ตัวกำหนดทุกข์นั้นก็ได้
แต่เป็นความคาดหวังที่จะได้รับรักจากอีกฝ่ายมากกว่า
ลองย้อนถามตัวคุณเองดูสิว่า ทุกๆ ครั้งที่เราร้องไห้ เราผิดหวัง
เป็นเพราะเรารักเขา หรือเป็นเพราะเขาไม่รักเรามากอย่างที่เราต้องการกันแน่
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร แต่เป็นความคาดหวังจากความรักนั้นมากกว่า
ที่คอยจะย้อนมาทำร้ายเราทุกครั้งที่คาดหวังสูงเกินไป
ไม่มีใครในโลกที่สามารถเป็นอย่างเจ้าชาย เจ้าหญิงในฝันของเราได้
การเรียกร้องจากอีกฝ่าย รังแต่จะทำให้เกิดความเจ็บปวดสำหรับคนทั้งคู่
เมื่อใดที่รู้สึกท้อแท้และหมดกำลังใจจากการร้องหาความรักจากผู้อื่น
ลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเราเอง
แล้วลองสร้างความรักให้เกิดขึ้นในใจของตัวเองดูบ้าง
ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายได้รับอยู่ตลอดเวลา
ความรักในใจของตัวเองไม่ต้องใช้เงินใช้ทองซื้อมา
หากแต่ก่อกำเนิดขึ้นมาอย่างง่ายๆ
และมีล้นเหลือมากพอที่จะแบ่งปันให้กับผู้อื่น
โดยไม่จำเป็นต้องคาดหวังถึงสิ่งที่จะได้รับกลับมา
ไม่จำเป็นเลยที่ต้องเรียกร้องให้เขารักเราตอบเท่าเทียมกับที่เรารักเขา
เพียงแค่แบ่งปันรักในใจเท่านั้น
เราก็สัมผัสถึงคำว่าความสุขจากความรักจากการให้อย่างแท้จริง
นอกจากนี้เราจะสามารถควบคุมความสุขของตัวเองให้อยู่ในมือของตัวเองได้
ไม่จำเป็นต้องให้ความสุขของเราอยู่ในมือของคนอื่นเหมือนที่แล้วๆ มา
เพราะเราเองที่เป็นบ่อเกิดของความรัก เป็นคนให้มิใช่ฝ่ายรับ
แล้วยิ่งให้มากเท่าไหร่... เราก็ยิ่งได้รับความรักกลับคืนมาเท่านั้น
เมื่อเราบริสุทธิ์ใจที่จะให้รักแก่ใครก็ตาม
อีกฝ่ายก็จะรู้สึกสบายใจที่ให้รักแก่เราโดยไม่ต้องคำนึงว่า
เราต้องการอะไรตอบแทนจากเค้ากันแน่
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...
ความรักและการให้เป็นบ่อเกิดของความสุขได้ด้วยตัวของมันเอง
ไม่จำเป็นต้องให้ใครก็ตามเป็นคนสร้างความสุขให้เราอีกแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น