หวั่นไหวทุกครั้งที่ต้องนั่งอยู่คนเดียว
เปล่าเปลี่ยวหัวใจทุกครั้ง...ที่นั่งมองรูปเธอ
น้ำใส ๆ จากดวงตาก็พาลแต่จะล้นเอ่อ
เมื่ออ่านบันทึกที่เป็นเรื่องราวของเธอและฉัน
ตั้งแต่วันแรกที่พบจนวันสุดท้ายที่จาก
รู้ว่ามันลำบากแต่ฉันก็ต้องห้ามไหวหวั่น
แม้จะปวดร้าวฉันก็ต้องยอมรับมัน
เพราะมันคือการตัดสินใจของฉันไม่ใช่ใคร
ฉันเลือกที่จะให้วันนี้ไม่มีเธออยู่
ฉันรู้ว่าหากไม่มีเธอ...วันนี้น้ำตาต้องไหล
ฉันก็เลือกที่จะเจ็บอย่างวันนี้...เพื่อวันต่อไป
ฉันจะได้ไม่ต้องร้าวไหว...กับการที่ต้องทนเห็นเธอ
ไปกับใครที่ไม่ใช่ฉัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น