วันแรก . . . ที่เธอผ่านเข้ามาในชีวิต . . .
ฉันเองไม่แน่ใจว่า . . . ตัวเองคิดอะไรอยู่
เหมือนเก้ ๆ กัง ๆ ยังไงก็ไม่รู้
แต่เหลือบเห็นเธอ . . . มองดูรู้ทันที
ทันทีที่เห็นเธอเดินเข้ามา . . .
คราบน้ำในรอยตา . . . ก็จางหาย
เธอซับมันออกไปอย่างง่ายดาย
คล้ายเธอรับความทุกข์ . . . ของฉันไว้ กับตัวเอง
วันสุดท้าย . . . เธอคืนความทุกข์ทั้งหมด
ไม่เคยจดจำ "ความรัก" ของสองเราไว้ . . .
เป็นเช่นนี้ ฉันอยากจะขอเวลา เพื่อทำใจ
ได้โปรดปล่อยให้ . . . ฉันร่ำไห้เพียงลำพัง . . .
อดคิดถึงวันที่ . . . รักกัน ครั้งแรก
ทำไมเธอช่าง . . . แตกต่าง กับวันนี้
วันที่เธอ ไม่เหลือความใยดี
วันที่ทิ้งแ ละจากฉันไป ได้ลงคอ . . .
ฉันได้แต่ร้องไห้ และปลอบใจตัวเองว่า . . .
วันหนึ่งฉันจะเป็นคนใหม่ . . . ที่ดีกว่า
วันหนึ่งรอยยิ้มจะไม่ฉาบกั้น ความหวั่นไหว
แล้ววันหนึ่งรอยน้ำตานั้น . . . จะจางไป
แล้ววันหนึ่งหัวใจ . . . ต้องลืมเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น