วันเสาร์ที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

วันที่ไม่มีเธอ

มันคงเป็นการทำใจที่ยากมากๆ . . .
เมื่อวันนี้ . . .ฉันจะต้องสูญเสียเธอไป
และไม่รู้ว่า . . .อีกนานแค่ไหน
. . . ที่ฉันจะมีวัน ที่จะได้เธอกลับคืนมา
หรือ . . .
จะไม่มีวันนั้น . . .ที่ฉันรอคอยอยู่ก็ตาม
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันรู้สึกว่า . . .
มันไม่ได้สูญเสียไปพร้อมกับเธอเลย . . .ก็คือ “ความทรงจำ”
ความทรงจำเกี่ยวกับเธอ ยังคงจะติดอยู่กับฉันเสมอ
. . .รอยยิ้ม . . .
. . .เสียงหัวเราะ . . .
. . .คำพูดทุกคำ . . .
. . .และทุกๆ อย่างที่เป็นเธอ . . .
มันจะยังอยู่ . . .ในความทรงจำของฉันต่อไป
แม้ในบางครั้งมันอาจจะเลือนลางไปบ้าง
แต่ . . .ฉันอยากให้เธอจงรู้เอาไว้ว่า
. . .มันจะไม่เคยหายไปไหน
มันพร้อมที่จะผุดออกมา เมื่อมีอะไรมาสะกิด
และทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ
ฉันไม่รู้ว่า . . .วันนี้เธออยู่ไหน
แต่โปรดจงรู้ไว้ว่า . . .ฉันจะยืนอยู่ที่เดิม ณ ที่นี้เสมอไป
หากวันใดที่เธอรู้สึกอ่อนล้า . . .โปรดจงหันกลับมา
และเดินกลับมา ณ ที่เดิมที่นี้
ที่ . . .ที่พร้อมจะปลอบโยนเธอ . . .ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ที่ . . .ที่จะทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และอบอุ่นเสมอ

วันแรก กับ วันสุดท้าย ทำไมต่างกันอย่างนี้

วันแรก . . . ที่เธอผ่านเข้ามาในชีวิต . . .

ฉันเองไม่แน่ใจว่า . . . ตัวเองคิดอะไรอยู่
เหมือนเก้ ๆ กัง ๆ ยังไงก็ไม่รู้
แต่เหลือบเห็นเธอ . . . มองดูรู้ทันที
ทันทีที่เห็นเธอเดินเข้ามา . . .
คราบน้ำในรอยตา . . . ก็จางหาย
เธอซับมันออกไปอย่างง่ายดาย
คล้ายเธอรับความทุกข์ . . . ของฉันไว้ กับตัวเอง
วันสุดท้าย . . . เธอคืนความทุกข์ทั้งหมด
ไม่เคยจดจำ "ความรัก" ของสองเราไว้ . . .
เป็นเช่นนี้ ฉันอยากจะขอเวลา เพื่อทำใจ
ได้โปรดปล่อยให้ . . . ฉันร่ำไห้เพียงลำพัง . . .
อดคิดถึงวันที่ . . . รักกัน ครั้งแรก
ทำไมเธอช่าง . . . แตกต่าง กับวันนี้
วันที่เธอ ไม่เหลือความใยดี
วันที่ทิ้งแ ละจากฉันไป ได้ลงคอ . . .
ฉันได้แต่ร้องไห้ และปลอบใจตัวเองว่า . . .
วันหนึ่งฉันจะเป็นคนใหม่ . . . ที่ดีกว่า
วันหนึ่งรอยยิ้มจะไม่ฉาบกั้น ความหวั่นไหว
แล้ววันหนึ่งรอยน้ำตานั้น . . . จะจางไป
แล้ววันหนึ่งหัวใจ . . . ต้องลืมเธอ